Nadmierne owłosienie

Hipertrichoza jest zaburzeniem niezależnym od androgenów, czyli męskich hormonów płciowych. Dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn. Nadmierny porost włosów jest spowodowany przekształcaniem się cienkich, delikatnych włosów meszkowych we włosy dojrzałe. Może pojawić się w dowolnej okolicy, dotyczyć całego ciała lub ograniczonej powierzchni.
Wyróżniamy hipertrichozę wrodzoną i nabytą, pojawiającą się w dzieciństwie lub okresie młodzieńczym. Najczęstszą postacią jest hipertrichoza nabyta uogólniona. Dochodzi do przerostu mieszków włosowych na całym ciele, podczas gdy hormony męskie są w normie.
Nadmierne owłosienie może pojawić się podczas przyjmowania niektórych leków np. doustnych środków antykoncepcyjnych, androgenów, danazolu (stosowany w leczeniu endometriozy), leków immunosupresyjnych, glikokortykosteroidów, fenytoiny (lek przeciwpadaczkowy), minoksydylu (stosowany w leczeniu łysienia).
Wzmożony wzrost włosów czasami jest jednym z objawów chorób układowych. Obserwujemy go   u osób z chorobami endokrynologicznymi (niedoczynność tarczycy, akromegalia), hematologicznymi (porfiria), nowotworami złośliwymi chłoniaki, przerzuty raka płuc lub jelita grubego).

Hirsutyzm

Jest to nadmierny wzrost włosów u kobiet lub dzieci w miejscach typowych dla męskiego owłosienia, czyli na wardze górnej, brodzie, wewnętrznej powierzchni ud, klatce piersiowej, brzuchu.

Hormony męskie (androgeny) i żeńskie (estrogeny) występują zarówno u kobiet i mężczyzn. U Panów przewagę mają oczywiście androgeny, natomiast u Pań estrogeny. Problemy zaczynają się, gdy ta równowaga zostaje zaburzona. U kobiet objawia się to tzw. hiperandrogenizacją, czyli:
– hirsutyzmem
– zaburzeniami miesiączkowania
– obniżoną barwą głosu
– problemami z zajściem w ciążę
– trądzikiem
– łysieniem typu męskiego (czyli głównie na skroniach).

Przyczyny hiperandrogenizmu:
choroby nadnerczy np. wrodzony przerost nadnerczy, zespół Cushinga, guzy nadnerczy produkujące hormony
choroby jajników np. najczęściej występuje zespół policystycznych jajników, guzy jajników, rzadko tzw. hipertekoza, czyli rozrost komórek osłonki jajnika
choroby przysadki np. hiperprolaktynemia (wzrost prolaktyny- hormonu produkowanego, gdy karmimy niemowlę piersią)
menopauza (spada poziom żeńskich hormonów i hormonów męskich jest za dużo w stosunku do estrogenów)
niektóre leki np. danazol (stosowany w leczeniu endometriozy).

Najczęściej jednak mamy do czynienia z odmianą nadmiernego owłosienia, w którym poziomy hormonów są prawidłowe. Zatem skąd pojawia się nadmierne owłosienie, skoro w naszym organizmie jest wszystko dobrze? Odpowiedź jest prosta. Otóż w mieszkach włosowych androgeny zamieniają się w formy aktywne i stymulują włos do wzrostu. Gdy ta przemiana jest zbyt wysoka, to włosy są nadmiernie aktywowane do wzrostu mimo, że w organizmie hormonów jest mało. Zatem możemy mieć sytuację, gdy kobieta ma prawidłowe wyniki hormonalne, a hirsutyzm lub odwrotnie, androgeny są podwyższone, ale nadmiernego owłosienia nie ma.

Jak wykryć hiperandrogenizm ? Jakie badania wykonać?

Gdy zauważymy u siebie objawy, które wskazywałyby na hiperandrogenizm, czyli nadmierne owłosienie, trądzik, zaburzenia miesiączkowania itp., to należy udać się do endokrynologa lub ginekologa. Lekarz zleci wykonanie badania stężenia hormonów m.in. testosteronu, estrogenów, progesteronu, prolaktyny, kortyzolu, DHEA- S (te dwa ostatnie to hormony produkowane przez nadnercza). Ginekolog powinien zrobić USG narządów rodnych, aby ocenić jajniki.
Należy ocenić stopień hirsutyzmu. Przydatna do tego jest skala  oceny intensywności owłosienia ( skala Ferrimana i Gallweya). 0 oznacza brak owłosienia, a 4 punkty wyraźne męskie owłosienie. Oceniamy w 9 poniższych obszarach. Wynik 8 i więcej punktów oznacza hirsutyzm.

Leczenie nadmiernego owłosienia

Gdy u kobiety z nadmiernym owłosieniem wykryjemy nieprawidłowy poziom męskich hormonów stosujemy :
doustne środki antykoncepcyjne
antyandrogeny  – spironolakton (blokuje receptor dla męskich hormonów), finasteryd (hamuje działanie enzymu aktywującego testosteron w mieszkach włosowych)
w przypadku zespołu policystycznych jajników dodatkowo stosuje się metforminę, lek przeciwcukrzycowy, który z nie do końca znanej przyczyny również obniża poziom testosteronu w tym schorzeniu
eflornityna – lek  w postaci maści stosowany na nadmiernie owłosioną skórę twarzy, który zmniejsza metabolizm mieszków włosowych. Jego częstym skutkiem ubocznym jest pojawienie się trądziku.

Zabiegi kosmetyczne usuwające nadmierne owłosienie

Musimy być świadomi, że leki zapobiegają wyrastaniu nowych włosów, zmniejszają szybkość odrostu dotychczasowych, ale nie spowodują, że istniejące już włosy znikną. Dlatego oprócz leczenia farmakologicznego konieczne jest  wykonanie depilacji, aby osiągnąć efekt gładkiej skóry.

Laserowe usuwanie owłosienia

Depilacja laserowa (epilacja) jest najnowocześniejszą i najskuteczniejszą metodą pozbycia się zbędnego owłosienia. Zabieg polega na pochłanianiu przez barwnik włosa (melaninę, wytwarzaną przez melanocyty – komórki znajdujące się w skórze i włosach nadające im kolor) energii generowanej  przez laser. Absorbcja promieniowania powoduje uszkodzenie termiczne włosa i jego zniszczenie. Niszczone są tylko włosy w fazie wzrostu (anagen), gdyż zawierają najwięcej melaniny. Z uwagi na fakt, że u człowieka poszczególne włosy są w różnych fazach wzrostu, podczas pojedynczego zabiegu usuwana jest tylko część włosów. Dlatego konieczne jest przeprowadzenie kilku zabiegów w odstępach około 4-6 tygodni.

Zabieg jest najskuteczniejszy u osób nieopalonych i z ciemnym owłosieniem. Natomiast u osób z jasnymi włosami lub opalonych efekty będą gorsze. Depilacja laserowa jest metodą niemal bezbolesną. Aby zniwelować ból, lekarz lub kosmetolog nakłada krem znieczulający (Emla), lodowe okłady lub żele chłodzące.

Kilka dni przed zabiegiem włosy należy ogolić, aby zapobiec poparzeniom naskórka. Nie wolno ich woskować ani wyrywać. Po zabiegu mogą wystąpić objawy niepożądane w postaci rumienia, obrzęku skóry oraz odbarwienia i przebarwienia, gdy będziemy opalać skórę poddaną epilacji.

Depilacja laserowa- wiązka światła                          IPL – światło o szerokim spektrum działa na
monochromatycznego o wysokiej energii               większym obszarze.
koncentruje się bezpośrednio we włosie.

https://www.braun.pl/pl-pl/female-hair-removal/all-about-beautiful-skin/ipl-or-laser-hair-removal

Do usuwania owłosienia stosuje się również metodę IPL, czyli tzw. intensywne światło pulsacyjne.
W przeciwieństwie do lasera IPL wykorzystuje spektrum fal o różnej długości i różnym kierunku. Zaletą tej metody jest możliwość usuwania włosów u osób o różnej karnacji, różnych kolorach włosów. Zabieg jest bezbolesny, bezpieczny dla skóry wrażliwej i naczynkowej. 2-3 dni przed zabiegiem, skórę poddawaną depilacji należy zgolić, aby odrastające włoski miały długość 2-3 mm. 4 tygodnie przed zabiegiem nie wolno stosować wosków, a 1 tydzień przed kremów depilujących, skóra nie może mieć oznak świeżej opalenizny. Dobre efekty uzyskuje się po około 5-8 zabiegach wykonywanych w odstępach kilku tygodni.

Depilacja woskiem 

Depilacja woskiem polega na mechanicznym usunięciu włosów wraz z cebulką za pomocą wosku. Rozgrzany wosk rozprowadza się na powierzchni depilowanej skóry i nakłada na niego pasek materiału. Następnie pasek materiału jest usuwany metodą „pod włos”. Metodę można stosować na wszystkich częściach ciała, najczęściej depiluje się wąsik, pachy, nogi, bikini.

Zabieg należy przeprowadzać raz na 3-4 tygodnie. Regularne usuwane owłosienie w ten sposób powoduje, że włoski odrastają cieńsze i słabsze. Aby zniwelować wrastanie włosów warto stosować złuszczające peelingi na te okolice. Przeciwskazaniem do wykonania depilacji woskowej jest skóra z widocznymi naczynkami, żylakami, stany zapalne skóry i zmiany ropne.

Po więcej informacji na temat możliwości walki z nadmierny owłosieniem zapraszamy na naszą stronę https://anlaya.pl/ oraz bezpośrednio do naszej kliniki znajdującej się w Józefowie (okolice Otwocka). Zapraszamy również klientów z Warszawy.